ANALYTISCH THERAPIE

Het referentiekader van de Analytische therapie heeft zijn oorsprong in de filosofische en

analytisch psychologische ideeën van de Zwitserse psychiater Prof. Dr. C.G. Jung.

 

Jung heeft zich verdiept in veel onderwerpen, zoals mythologie,

oosterse en westerse filosofie, gnosis, alchemie, theologie, kosmologie en kunst.

Alles verbindend met zijn eigen ervaring en Freud als leermeester heeft hij zijn theorieën ontwikkeld.

Jung noemde zijn methode analytische psychologie/therapie.

 

De Analytische therapie heeft als uitgangspunt,

dat echte verandering berust op innerlijke harmonie tussen belevings- en buitenwereld;

die verandering is alleen te bereiken door intuïtieve bewustwording.

Niet maatschappelijke aanpassing, maar de mens staat daarbij centraal.

 

Een mens moet toch minstens in harmonie met zichzelf zijn om als

evenwichtig mens in de samenleving te kunnen functioneren.

De huidige analytische therapie combineert inzichten uit verschillende scholen

die voortgebouwd hebben op het gedachtegoed van Jung. 

 

Het is een psychodynamische therapievorm, waarin de analyse van onbewuste processen centraal staat.

In dit proces is het doel de individuele ontwikkeling van de mens,

zodat ieder mens de persoon kan worden die hij in wezen is en datgene kan doen wat bij hem past.